Een bijdrage leveren aan de Maatschappij

Zo zijn we opgevoed. We moeten een bijdrage leveren aan de maatschappij. Komt dat uit de naoorlogse periode. Ik denk het haast wel. Toen moest er veel opnieuw opgebouwd worden.

Maar is deze bijna dwangmatige behoefte nog wel van deze tijd. Wat betekend het nog “een bijdrage leveren aan de maatschappij”.

Ik voel mij nutteloos.

Ik voel mij een profiteur.

Ik voel mij buitengesloten.

En dat kan natuurlijk allemaal waar zijn.

Bij een bijdrage leveren aan de maatschappij wordt dan al vaak gedacht aan werken. Bij een werkgever, als ondernemer, of als vrijwilliger.

Maar wat als je chronisch ziek bent en/of een beperking in je arbeidsvermogen? Ben je dan nutteloos?

Wat als je gevoel, je gedachtes, je ontwikkeling je misschien wel je een hele andere kant op stuurt. Ben je dan een profiteur?

Wat als je niet meer mee kunt in deze maatschappij? Ben je dan buitengesloten?

De manier waarop we kijken naar de maatschappij en hoe en of we daar een bijdrage aan leveren, moeten we daar niet eens heel anders naar gaan kijken?

En als we dan uit dat gevoel stappen dat we allemaal een bijdrage moeten leveren aan de maatschappij? Hoe zou dan de wereld er uit zien?

En dan nog iets? Wat is de maatschappij eigenlijk en wie bepaald dat?

Zoveel vragen ….